Ձա՛յն տուր, ո՛վ ֆիդայ, ինչո՞ւ ես տրտում,
Լուռ ու մունջ նստած` երկար մտածում,
Ավա՜ղ, երկար մտածում,
Տխուր, երկար մտածում։
Շարժեցե՛ք, տղե՛րք, սըրեր շողշողուն,
Թափեցե՛ք կրակ թշնամյաց գլխուն,
Գազան թշնամյաց գլխուն,
Դաժան թշնամյաց գլխուն։
Քանի այսպես է հայը խղճալի,
Զինված պիտ լինի ամբողջ ֆիդայի,
Սիրուն ամբողջ ֆիդայի,
Կտրիճ ամբողջ ֆիդայի։
Թափենք մեր արյուն
(
Read more... )